Je aansprakelijkheid voor de Italiaanse inkomensbelasting hangt af van het feit of je er woont. Je woonplaats is gewoonlijk het land waar je voorgoed woont en waar je het langst verblijft gedurende het jaar.
Een buitenlander die voor een Italiaanse organisatie werkt in Italië en die in Italië woont en geen inkomensbelasting moet betalen in het buitenland heeft zijn domicilie (fiscale domicilie) in Italië.
Een persoon kan inwoner zijn in meer dan één land, maar de woonplaats ligt slechts in één land. De domicilie van een getrouwde vrouw is niet noodzakelijk hetzelfde als dat van de man. Dit wordt vastgesteld aan de hand van dezelfde criteria zoals iedereen die in staat is om een onafhankelijke domicilie te hebben. Het land van domicilie is voornamelijk belangrijk inzake de successierechten, aangezien deze niet langer bestaan in Italië. Dubbele belastingsverdragen (zie hieronder) omvatten regels die vaststellen in welk land een persoon inwonende is.
In het algemeen ben je een Italiaanse inwoner en ben je onderworpen aan Italiaanse belastingen als het volgende van toepassing is:
Als je geregistreerd bent als inwonende (residenza anagrafica) in je gemeente, ben je automatisch onderworpen aan inkomensbelastingen in Italië
Als je voorgoed in Italië wilt gaan wonen, moet je de fiscus in je huidige land op de hoogte brengen (je zal een formulier moeten invullen, vb. het formulier P85 in Britannië). Het kan zijn dat je een belastingsaangifte moet doen als je vertrekt gedurende het belastingsjaar, waarbij het invullen van deze aangifte noodzakelijk is. De fiscus kan je ook verplichten om een bewijs voor te leggen dat je het land verlaat, vb. bewijs van een job in Italië of de aankoop of huur van een woning.
Mocht je twijfelen of je al dan niet verplicht bent om belastingen te betalen in je thuisland, kan je de dichtsbijzijnde ambassade of consulaat contacteren in Italië
Je moet je ook laten registreren bij de lokale fiscus nadat je bent aangekomen, indien je verhuist naar Italië om werk te zoeken of om een zaak op te starten. Dit wordt gedaan bij het lokale belastingskantoor (intendenza di finanza).
Italiaanse inwoners worden belast op hun inkomen wereldwijd, onderhevig aan een aantal uitzonderingen. Niet-inwoners worden normaal belast op het inkomen in Italië. De VS is het enige land dat zijn niet-inwoners belast op het inkomen in het buitenland (Amerikaanse burgers kunnen een duplicaat van een brochure krijgen, Tax Guide for Americans Abroad, van Amerikaanse consulaten). Burgers van de meeste andere landen zijn uitgesloten van betalingen in hun thuisland wanneer ze een minimumperiode spenderen in het buitenland, vb. een jaar.
Dubbele belastingsverdragen zijn er om te garanderen dat inkomen dat al belast is in één land niet belast wordt in een ander land. Het verdrag stelt een belastingstegoed of een uitsluiting van belastingen op bepaalde inkomens, zowel in het land waar men verblijft als in het land waar men verdient. Een dubbele belastingsverdrag overheerst het nationale recht.
Italië heeft dubbele belastingsverdragen met meer dan 60 landen, inclusief alle leden van de EU, Australië, Canada, China, de Tsjechische Republiek, Cyprus, Estonië, Hongarije, Ijsland, India, Israël, Japan, Letland, Litouwen, Maleisië, Malta, Mexico, Nieuw-Zeeland, Noorwegen, Pakistan, de Filipijnen, Polen, Roemenië, RSA, Rusland, Singapore, de Slowaakse Republiek, Sri Lanka, Zwitserland, Turkije en de VS.